ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ

Το 1924 όταν υπογράφτηκε η συνθήκη ανταλλαγής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκιάς οι Έλληνες που ζούσαν εκεί έπρεπε να έρθουν στην Ελλάδα .Αυτό που τους στενοχώρησε ιδιαίτερα δεν ήταν τα σπίτια η τα υπόλοιπα υπάρχοντα που αφήναν πίσω τους αλλά η εκκλησία. Αυτή ήταν το μόνο πράγμα που τους μάζευε όλους και τους έφερνε κοντά. Έτσι λοιπών από το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής που ήταν εκεί,φεύγοντας πήραν μαζί τους τις εικόνες και την καμπάνα.Τις εικόνες αυτές,αλλά ιδιαίτερα την εικόνα της Αγίας Παρασκευής, τις λάτρευαν όχι μόνο οι κάτοικοι του χωριού αλλά και οι Τούρκοι.(Η καμπάνα και οι εικόνες ηταν φτιαγμένες από Ρώσους τεχνίτες στην μεγάλη τότε σχολή που υπήρχε στην Οδησσό της Ρωσίας).Τα φόρτωσαν όλα σε κάρα και πήγαν στο λιμάνι του Αγίου Στεφάνου από κει επιβιβαστήκαν σε τρία πλοία και πήγαν στη Καλαμαριά.Το σύνθημα τους ήταν να πάνε εκεί που θα πήγαινε και η καμπάνα.Η  καμπάνα σήμαινε πολλά γι΄ αυτούς .Ήταν τόσο δεμένοι μαζί της που πίστευαν ότι αν είναι κοντά της θα μπορέσουν να ξεπεράσουν κάθε δυσκολία.

Το χωρίο όπου και εγκαταστάθηκαν ήταν ο Φιλώτας.

Συνάντησαν πολλές δυσκολίες.Στην αρχή έμεναν σε σκηνές.Ο νούς τους όμως γύριζε γύρω από την εκκλησία. Έπρεπε κάτι να γίνει για να κτιστή ο Ναός. Έκαναν μια παράγκα 16Χ8 με ξυλά απ΄ έξω και μέσα με καλάμι και λάσπη χτίζοντας  έτσι τον πρώτο Ναό.Την καμπάνα την είχαν τοποθετήσει πρόχειρα σε ένα τρίποδα.

Ο Ναός αυτός (παράγκα) ήταν μέχρι το 1964.

Χρήματα δεν υπήρχαν,όμως όλοι μαζί οι Θρακιώτες έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να κτιστεί τελικά ο σημερινός Ναός της Αγίας Παρασκευής.Δυστυχώς όμως η καμπάνα καταστράφηκε σε μια μεγάλη παγωνιά,και έτσι αντικαταστάθηκε με μια άλλη καινούρια καμπάνα.